-στα λόγια ο SideliK_2 /
στη φωτογραφία η Ellie Antonakou
Κόκκινο μαλλί, πασπαλισμένη με γκλίτερ μύτη.
Τα ρούχα σου, πεταμένα χάμω ή σε καρέκλες.
Εκτός απ’ το κολλητό αμάνικο και το ψιλοκάβαλο σου τζιν.
Γεμάτο μούχλα, απ’ τα αθηνέζικα πεζούλια, στην κωλότσεπη.
Στο μεταίχμιο φθινοπώρου και χειμώνα,
η πόλη είναι μεσ’ την καύλα.
Υγρασία που σηκώνει καπνό και αλκοόλ,
σ’ αποπνικτικά πάρτυ κατάληψης που μουσκεύουν τους θαμώνες.
Τα φώτα των οχημάτων, λαμπυρίζουν στη βρεγμένη άσφαλτο.
Τα λαμπάκια στον τοίχο της νοικιασμένης γκαρσονιέρας σου.
Τέκνο και νετφλιξ.
Κόρνες και βιτρίνες στην Πανεπιστημίου.
Κοιμάσαι γυμνή, λέφτερη σε ένα κελί.
Βιβλία σκόρπια γύρω και μια φτηνή φωτογραφική, τέχνη?
Ανάμεσα τους κρύβονται αμαρτίες, σαν σημειώσεις παρατάξεων.
Σαν την ελευθεριακή μοιχεία που γεννά σε εκείνον πόνο.
Θα συμμαζέψεις τα κομμάτια σου προτού χαθούν στη σκόνη;
Θα βάλεις ηλεκτρική ή θα κυληθείς στο χιόνι ;
Οργασμός, εκτόνωση κι ένα πακέτο χαρτομάντιλα.
Ό,τι πιο πολύτιμο, θα μείνει απροσδιόριστο, για ακόμη μια αμαρτία.
στίξη 