-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
«Ας μπούμε στην ουσία κατευθείαν. Πλησιάζουμε στην έξοδο. Πρόσεχε όμως γιατί ξες, εκεί έξω θα δεις παντού επιγραφές “κίνδυνος – θάνατος”. Εγώ όσο ζω θα τις σβήνω, για να γράψω από πάνω ένα τεράστιο “κίνδυνος – ζωή”. Κάθε λεπτό, οι δαίμονες παραμονεύουν να σε πνίξουν. Δεν μπορείς να τους σκοτώσεις μόνος, αφού δεν μπορείς να σε σκοτώσεις. Χρειάζεσαι τους υπόλοιπους ασθενείς. Σημειώνεις; Η ανθρώπινη επαφή είναι μαγεία κι έλξη, όχι δώσε και πάρε. Είναι feelings που γεννούν τα vibes που εκπέμπεις. Έξοδος.»
-Κίνδυνος – Θάνατος-
Αν έχεις περπατήσει αργά τη νύχτα στα στενά της Αθήνας, αν έχεις χαθεί μέσα στους δρόμους της ζαλισμένος προσπαθώντας να πας από το ένα φοιτητόσπιτο στο άλλο κι αν έχεις ανακαλύψει μέσα στα σκοτεινά της μπαρ τους υπόγειους ανθρώπους της, εκείνους που δίνουν τον υπόκωφο παλμό της, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρεις μέσα στις σελίδες του Stray thoughts κάποιο κομμάτι σου. Το πρόσωπο που μας μιλά μέσα στο βιβλίο είναι ένα πρόσωπο χαμένο μέσα στο κέντρο, αποξενωμένο. Το παρόν του είναι σκοτεινό, ωμό, βρώμικο και μέσα σε όλο αυτό, μέσα σε έναν κόσμο που γεμίζει από την απομόνωση και τον μηδενισμό, αγωνιά για την ύπαρξή του, πρέπει να βρει χώρο για να ζήσει, να συνειδητοποιήσει και να το απολαύσει.
Μέσα από τα 23 μικρά κείμενα –αποτυπώματα ο συγγραφέας περιγράφει την αστική ατμόσφαιρα για το πώς αντιμετωπίζεται η τέχνη (σαν κάτι γρήγορο και ευτελές, κάτι που οδηγεί και τις δύο πλευρές στην πείνα), για το πόσο φτηνά διακινείται ο έρωτας και το σεξ, για το πώς τα ειλικρινή συναισθήματα παραμένουν καλά κρυμμένα. Ο λόγος του είναι θραυσματικός και σύντομος, μοιάζει με ημερολογιακή καταγραφή, μέσα από την οποία μιλά ταυτόχρονα στον εαυτό του και τον αναγνώστη, ενώ παράλληλα ακροβατεί ανάμεσα στην κοινωνική κριτική και την εσωτερική ανάλυση. Τα κείμενα, πότε ποιητικά, πότε περισσότερο δοκιμιακά ή τελείως ξερά, έχουν πάντα έναν συμβολισμό και ξεκινώντας από το μέσα καταλήγουν στο έξω, επιχειρώντας να εντρυφήσουν στην ψυχολογία της κοινωνίας και να διαβάσουν πίσω από τις πράξεις.
Η γλώσσα στο Stray thoughts είναι ωμή, αλλά ταυτόχρονα οικεία, δεν ξενίζει καθόλου τον αναγνώστη ούτε τον απομακρύνει. Αντιθέτως είναι σαν να μιλάς εκείνη τη στιγμή με τον συγγραφέα, αίσθηση που ενισχύεται από το β’ ενικό πρόσωπο και τον καθημερινό, αργκό λόγο, μια γλώσσα απλή που χρησιμοποιούμε κι εσείς κι εγώ. Ο συμβολισμός, όμως, που τη διαπερνά, ένας συμβολισμός γενικός που εντοπίζεται στο κείμενο σαν σύνολο και πολύ σπάνια στις μεμονωμένες λέξεις που παραμένουν κυρίως πεζές και κυριολεκτικές, καταφέρνει να μεταφέρει το μήνυμα που θέλει πολύ ξεκάθαρα.
Στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά, το βιβλίο έχει τη μορφή booklet, είναι μεγέθους τσέπης και άρα πολύ βολικό. Το υλικό του αφήνει την αίσθηση ενός περιοδικού και τόσο το εξώφυλλο όσο και το εσωτερικό του έχουν μια αισθητική εξαιρετική. Χρωματικά κυριαρχείται από το μαύρο και εναλλάξ έντονα χρώματα, ενώ το στήσιμο που ακολουθεί είναι απλό: κάθε δισέλιδο αποτελείται από ένα κείμενο και μια φωτογραφία, ενώ στο εξώφυλλο υπάρχει μια ακόμη φωτογραφία και στο οπισθόφυλλο οι πληροφορίες της έκδοσης με ένα πολύ κομψό άρτγουορκ. Αυτή η απλότητά του, όμως, έρχεται και αναδεικνύει το πόσο καλή δουλειά έχει γίνει από όλα τα παιδιά που συμμετείχαν με τις φωτογραφίες τους, αλλά και το πόση φροντίδα έχει επιδείξει ο συγγραφέας και επιμελητής, αφού κάθε κείμενο είναι λες και γράφτηκε για το συγκεκριμένο κλικ.
Το bottom line: Το Stray thoughts είναι ένα βιβλίο που μέσα από το μικρό του μέγεθος, αναδεικνύει έναν συμπυκνωμένο δυναμισμό, τόσο στις λέξεις του όσο και στην αισθητική του. Αποτυπώνει πολύ καλά το αστικό κλίμα και την ψυχοσύνθεση των νέων της πόλης, και αποτελεί ένα πολύ καλό παράδειγμα του τι παράγεται όταν νέοι άνθρωποι συνδυάζουν την τέχνη τους για έναν σκοπό. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα εξαιρετικό δείγμα αυτοέκδοσης.
Αποκτήστε το Stray thoughts στέλνοντας μήνυμα στο sidelik_2@mail.com,
στο Facebook ή στο Instagram.
στίξη 