Ismini’s Wonderland

Φλεβάρης

ένα δυάρι στο Παγκράτι θα μιλάει πάντα για αυτή -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου / φωτογραφία: paranoiko_xaos

π.Χ (πριν χρειαστεί να σου πω σ’ αγαπώ)

Ίσως να αγγίξαμε και λίγο και την τακτική του κόσμου που αγωνιά να γεννιέται, προσδοκά να δουλεύει, προσπαθεί να νοιάζεται, λυτρώνεται να αγαπά και τρέχει να πεθάνει. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου

In a Lonely Place

αν αύριο η πόλη μαυρίσει /ποιος θα ισχυριστεί πως ήταν άσπρη;/ που πηγαίνεις αλήθεια όταν νοσταλγείς ένα μέρος που δεν υπάρχει πια/ -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου

Όλοι οι δρόμοι φωνάζουν Ικαρία

Πλέουμε λοιπόν στα ανοιχτά του επίγειου παράδεισου, που ακούει στο όνομα Ικαρία, ναι καλά ακούσατε πάμε στο νησί της ξεκούρασης, του ζεν, του πανηγυριού, του ελεύθερου κάμπινγκ. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Covid version

Κλείσε το φως να κοιμηθούμε, είναι πολύ αργά και το μόνο που μπορώ να κάνω σωστά είναι να μη σκέφτομαι. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Ποιητικό αίτιο

Μη βγεις, γιατί φοβάμαι μήπως από το πολύ νερό και το καινούργιο σαπούνι ξεχάσεις πως μυρίζω, μη πιστέψεις πως τα γράμματά μου έχουν άλλον αποστολέα, μη θεωρήσεις ότι το τώρα είναι το αύριο και το αύριο είναι το μέλλον, ε και δεν μπορώ να εναποθέσω όλες μου τις ελπίδες σε αυτό -στα λόγια η Ισμήνη…

Κάτι συνέβη στο Χυτήριο

Μετά από μια κουραστική μέρα υπάρχουν δύο δεινά. Ή να θες να τρέξεις στο κρεβάτι και να μη μιλήσεις με άνθρωπο πάρα μόνο να χαμογελάσεις στα σεντόνια ή να θες να πάρεις το επόμενο μετρό, να κλείσεις εισιτήριο και να κατέβεις Γκάζι. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Μια θέση στο τρένο

κι εμείς να κάνουμε τις ίδιες ευχές με διαφορετικές λέξεις κι εμείς να κοιτάμε τον ίδιο ουρανό αλλά να εστιάζουμε σε διαφορετικά αστέρια -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Ένας χειμώνας που έκανε βουτιά στο καλοκαίρι

Όχι σταμάτα οι διάλογοι δεν σου κάνουν καλό και το καλοκαίρι δεν σου υποσχέθηκε ότι θα σε αγκαλιάσει κι αυτό. Πώς μπερδεύεσαι τόσο εύκολα με τα γεγονότα; -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Τελευταίος σταθμός

«Να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα κάποιος άλλος μπορεί να τα κοιτάζει» -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Μικρά βεγγαλικά

Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να αφήσω τα δάχτυλα του χεριού μου να περπατήσουν πάνω σε αυτόν τον ζεστό καυτό τοίχο. Έμεινα εκεί ώρες, δεν είχα το κουράγιο να ανέβω αλλά σκαλιά. Γύρω στις 8. Γύρω στις 8. Γύρω στις 8. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Η ιστορία της Μαίρης

Ανάμεσα σε αυτά που συναντάμε όλοι το καλοκαίρι Υπήρξε αυτός ο αθόρυβος θάνατος της Μαίρης Δεν τον κατάλαβε κάνεις Πέρασε τόσο όμορφα και απλά όπως ανακοινώνονται στις ειδήσεις οι θάνατοι των μικρών παιδιών και των μεγάλων. Κάπου υπήρξε και ο δικός της, μόνο που δεν τον ανακοίνωσαν. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Βάλτε να πιούμε

Σε όλα αυτά τα γαμημένα δαγκώματα των κάτω χειλιών, που ματώσαμε για να μη παραδεχτούμε τα όνειρα που θάφτηκαν στο τρίτο συρτάρι του δωματίου μας. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Ας την κάνουμε ταράτσα

Τα φώτα έσβησαν, μόνο η Ακρόπολη και μερικά λαμπιόνια χρωμάτιζαν την σκηνή. Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε ένα παραμύθι που με περίμεναν μουσικοί ταχυδακτυλουργοί, μάγοι και χορευτές για να ξεκινήσω την ιστορία μαζί τους. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

Και το παραμύθι δεν τελείωσε

{Ανοίγω τα μάτια, το απογευματινό φως είναι πάντα εκεί για να με καλωσορίσει .Η γιαγιά στην πολυθρόνα πλέκει με προσήλωση την επόμενη μπλούζα μου. Δεν μπορώ να κρατήσω το βλέμμα μου για πολλή ώρα, τα κλείνω ξανά} -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου

[Σκηνή 8] | Ισμήνη Κατσάβαρου

Τα μάτια μου μισόκλειστα και ελαφρά, αφού το φως πλέον δεν αντανακλά στο βλέμμα μου αλλά στην αριστερή πλευρά λίγο πιο πάνω από το στήθος μου. Μάλλον η στάση του σώματος άλλαξε και το φως βρήκε την ευκαιρία να τρυπώσει σε άλλο σημείο. Μόνο που να, πώς να στο πω, σε εκείνο το σημείο η…

Παράλληλες ζωές | Ισμήνη Κατσάβαρου

Είναι που η κατάσταση είναι μουντή, είναι που δεν χαμογελάω συχνά, που δεν βλέπω τις φίλες μου και εκείνον, που δεν βλέπω την φύση, την θάλασσα, τα αυτοκίνητα