-πρότζεκτ από τη Νεφέλη Γκογκώτση /
φωτογράφιση & editting: Ανθίππη Φατσέα
Άνοιξη, αχ άνοιξη
πρώτη φορά με καίει ο ήλιος
και αποτυγχάνω να σε συγκινήσω·
ε και τι πειράζει
που δεν ακούει το όνομά σου,
δεν φορά το πρόσωπό σου,
δεν μιλάει το μυαλό σου,
λες και ακούω τι μου λέει
με θέλει όμως –και αυτό είναι που προέχει.
Επιτέλους, μπορώ να ανέβω σε τραπέζια,
κάτω από πολύχρωμα φώτα
σε πάρτι με μουσική που σνομπάρω
–τα τακούνια μου να ισορροπούν επικίνδυνα σε χυμένα ποτά–
και με άντρες με σπίθες στα μάτια.
Μπορώ να σηκώσω τα χέρια μου ψηλά
να γελάσω μέχρι τα μάγουλά μου να πονέσουν
και να ουρλιάξω
Όχι,
Καριόλη,
Δεν σε αγαπώ.
Αυτή είναι η δόξα της στιγμής–
και όχι τα κενά μου μάτια κάθε που κοιτάζομαι σε αλλουνού καθρέπτη.
στίξη 