–στα λόγια η Κατερίνα Κουνάβη /
φωτογραφία: paranoiko_xaos
Ένα τσιγάρο ατελείωτο
τασάκι αδειανό
οι γκρίζες στάχτες χτίζουν για εμένα έναν κόσμο μουντό.
Ο αναπτήρας δεν γεμίζει πια για να με ζεστάνει
κι έτσι προσπαθώ να σκαρφιστώ ιστορίες του μυαλού με συναισθήματα
χωρίς μελάνι.
Η πόλη μου τα βράδια με βαραίνει
και κάθε βήμα βαρύ
κάθε σκέψη κουτή
και κάθε δρόμος για την επιστροφή προς το σπίτι
θυμίζει ένα τσιγάρο ατελείωτο.
στίξη 