«Ξύπνησα με την ανάγκη που απέρριψα χθες»
-στα λόγια: Σταμάτης Παρασκευάς – Ελένη Γεωργίου
Η κάθε επικοινωνία δημιουργήθηκε με το να καταγράφει το απόσπασμά του το ένα άτομο και να αποκαλύπτει στο άλλο άτομο μόνο τις τρεις τελευταίες λέξεις, από όπου συνέχιζε το τελευταίο κ.ο.κ. Ήταν ένα παιχνίδι λέξεων, συνένωσης των κόσμων μας μέσα από δυο-τρεις μικρές πορτούλες που αφήναμε να περάσει το άλλο άτομο. Και τελικά έμοιασε σαν να μιλούσαμε για τα ίδια πράγματα. Γιατί η ποίηση είναι ένας τρόπος ανακωχής των παρεξηγήσεων των λέξεων.
Ξύπνησα απ’ το κουδούνι, που μου έμαθε κάποτε να πεινάω
Δεν είναι καν πρωτότυπα αυτά που γράφω
Τίποτε δεν έμαθα χωρίς αντάλλαγμα: είτε γραφή, είτε έρωτα
Τον έρωτα τον βρίσκεις και στα πιο φθηνά μέρη, πίστεψέ με.
Έμαθα επίσης να μην ικανοποιώ αυτόν που τιμωρεί με το να μην εκφράζω τον πόνο
Δεν έχω καταφέρει ακόμα να βρω τον τρόπο να σε εντυπωσιάσω
Σε ονειρεύτηκα τη στιγμή που δεν θυμόμουν καν το πρόσωπό σου
Δεν αγγίζω στο ελάχιστο το μεσαίο σκαλί της συμπαντικής κλίμακας
Έμαθα τα πάντα, ένα σύμπαν περίκλειστο πάντα λίγο πριν τη μεγάλη του έκρηξη
Και φαίνεται ότι οι προσπάθειές μου όλες είναι καταδικασμένες να αποτύχουν
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 