-στα λόγια: Σταμάτης Παρασκευάς – Ελένη Γεωργίου
Φοράει χοντρά, μυωπικά γυαλιά που γλιστράνε στην ιδρωμένη μύτη.
Θραύσματα σαν ψίχουλα να βρούμε ξυπόλυτα τον δρόμο της επιστροφής
Κάθε μέρα μαντεύει μέσα απ’ το γυαλί τη μοίρα, σκέτη αηδία!
Αΐδια η μέρα, η αηδία κι η επιστροφή, θραύσματα κι αυτές ενός γυναικείου γένους
Αναρωτιέται για ποιο αμάρτημα του γένους του πληρώνει
Φίλα με και φύλαξέ με είτε νερό ή σαν σύννεφο ή χιόνι
Και δεν θυμάται σε ποιο συρτάρι είναι κρυμμένη η αλήθεια
Και μες στο ίδιο συρτάρι έχω ένα πιστόλι και ένα γράμμα ερωτικό
«Τι τραγωδία να παλεύεις, χωρίς να ξέρεις το γιατί», αναφώνησε
Πάλι στο μαξιλάρι πνίγοντας ό, τι ήξερε να ξεβράζεται στο όνειρο.
-artwork από την Katrien de Blauwer–
στίξη 