-στα λόγια ο Γιώργος Πίστας
Σου είπα θέλω να πετάξω και μου απάντησες: πάρε τα φτερά μου.
–Κι εσύ; Τι θα κανείς χωρίς αυτά;
–Θα γίνω άνθρωπος, να χαζεύω τον ουρανό και να χαμογελάω, όταν (θα) παίζεις με τα σύννεφα.
Τα πόδια μας είναι στο νερό
και η ματιά μας ενώνεται
με τον απέραντο ωκεανό που φαντάζει
καθαρός σαν το βλέμμα σου
κι άπειρος σαν την ανυπέρβλητη θυσία σου.
«Δε θέλω να πετάξω μόνος»,
σου απαντώ, «αλλά μαζί σου».
Εγώ γεννήθηκα για ν’ αγαπώ
και να βαστώ (σ)τα ανθρώπινα τα πάθη.
Μήπως κι αν τα δανειστώ σε άγγελο θα μοιάζω;
Αρκεί να κάθομαι εδώ στη φτερωτή σου αγκάλη!
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 