-στα λόγια η Μαρία Μπάκα
Ζητείται νέος, πολύ νέος.
Με πολυετή εμπειρία στον χώρο.
Να έχει στάξει τέσσερα χρόνια για το πτυχίο του
και να έχει δουλέψει άλλα δύο ως σερβιτόρος
για να πληρώσει το μεταπτυχιακό του.
Ηγετικός χαρακτήρας.
Να κάνει πιρουέτες και να βαράει προσοχή.
Μισθός ικανοποιητικός. Να τον κρατήσει στη ζωή.
Και bonus
για να πληρώσει το νοίκι.
Εννοείται ανασφάλιστος.
Θα προτιμηθούν όσοι δουλεύουν και τσάμπα.
Σιδέρωσε προσεχτικά το καινούριο του πουκάμισο που του στοίχισε κάτι παραπάνω από το εν δυνάμει ημερομίσθιο του (μικτά) κι έδεσε τη γραβάτα του σφιχτά, πολύ σφιχτά. Να προλάβει τον κόμπο που ήταν έτοιμος να ξεπηδήσει απ’ τον λαιμό του.
Ίσιωσε τη φούστα της και τράβηξε το φερμουάρ μέχρι πάνω. Να της κλείσει το στόμα. Να μην μαρτυρήσει τα δύο λεωφορεία και τις οχτώ στάσεις του μετρό που την είχαν τσαλακώσει.
Έδεσε τα μαλλιά της ψηλά, να μοιάζει λιγότερο με γυναίκα, κι έβγαλε το σκουλαρίκι του απ’ τη μύτη να μοιάζει λιγότερο στον εαυτό του.
Επόμενη μέρα, επόμενη εφημερίδα.
Ζητούνται πόδια έτοιμα
να οργώσουν την πρωτεύουσα
ασορτί με αυτοεκτίμηση που ξέρει
να πέφτει στα πατώματα.
Ζητείται κουράγιο με
εμπειρία στην απόρριψη και
χαμόγελο που να ξέρει να κρύβει
την πικρία.
Ζητείται λόγος για να ξυπνήσω
αύριο το πρωί και να σιδερώσω
το λευκό μου πουκάμισο.
Ζητείται υπομονή
να με πάει μέχρι
την επόμενη συνέντευξη.
Ζητείται βωμός
να θυσιάσω τα όνειρά μου.
Ζητούνται δυο μάτια βουρκωμένα
να κλάψουν για μένα
γιατί εγώ στέρεψα.
Ζητούνται οι γαμημένες διαφορές
ώρας που έχω πλέον με τους
φίλους μου.
Ζητείται καινούρια οθόνη
που να κάνει τα μάτια τους
να φαίνονται όσο γαλάζια είναι.
Ζητείται καληνύχτα
να ξημερώσει δίπλα μου
και να γίνει καλημέρα.
Το κείμενο περιλαμβάνεται στη συλλογή
«Δανεικές αναπνοές»
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 