-στα λόγια ο Σάββας Καραγιώργος
Δεσποινίς υποχωρήστε τα δάχτυλά σας
από τον λαιμό μου.
Ίσως συνηθίσω τη βουβή τρυφεράδα τους.
Με βυθίζετε ανάμεσα στα τέσσερα κενά τους,
άδεια που περιμένουν σαν τανάλιες ουρανών.
Δε με καταλαβαίνετε, με χάνω, δε με ακούτε…
Δεσποινίς απομακρύνετε τα πόδια σας
–είναι λεπτά και όμορφα ευαίσθητα–
από το στέρνο μου.
Η αποθέωσή τους δε του επιτρέπει
να ανασηκωθεί για ν´ ανασάνει.
Αργήσατε, δυστυχώς, όμως
τι δοξασμένος μου χαρίστηκε πνιγμός!
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 