-στα λόγια η Σοφία Ανδρέου /
φωτογραφία: paranoiko_xaos
Βροχερός Σεπτέμβρης —καταιγίδα
στα κυρτωμένα φτερά μιας πεταλούδας.
Δεν ήταν τα πρωτοβρόχια που περνούσαν τις ρωγμές
που στο ξύλινο πάτωμα τακ τακ επιλεκτικά χτυπούσαν
σαπίζοντάς το νύχτα με τη νύχτα.
Περπατούσα επάνω του και έτριζε
–ακόμη τρίζει σαν αποφασίσω να το διαβώ δειλώς–
θαρρούσες πως
κατέρρεε κι αυτό με μένα να πατώ στην άκρη του
και δεν είναι δα κι ελαφρύς ο άνθρωπος το βράδυ.
Μόλις φτερούγισε η πεταλούδα
αφήνοντάς με μόνη στα λασπόνερα
να διερωτώμαι πώς
τα χάρτινα λεπτά φτερά της δεν τα τσάκισε η μπόρα.
Πάρα πολύ όμορφο αλήθεια. Την καλησπέρα μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!