-στα λόγια η Σοφία Ανδρέου
Δεν ήταν η καρέκλα εκείνη που έτριζε
το πάτωμα ήταν
κι ας μην έφταιγε το πάτωμα
κι ας έφταιγε μόνο η καρέκλα.
Μεγάλη στην ηλικία, έχει τις παραξενιές της
και κάπου κάπου της μιλάω:
«Πώς κάνεις έτσι; Σαν άνθρωπος κάνεις».
Δεν αρπάζει τ’ αυτί της γρι,
μόνο τρώει με μάνιασμα το πάτωμα
κάθεται όρθια εδώ και ογδόντα δύο χρόνια
όμως έχει τέσσερα πόδια η τεμπέλα
βήμα δεν έχει κάνει παραπέρα
κι αν θελήσει να αλλάξει θέση
εμείς της το κάνουμε το χατίρι,
που ‘χουμε πόδια δυο.
Και τώρα, τί θα πουν οι μουσαφίρηδες
έτσι πως φέρθηκες απόψε
τόσος βρόντος, τόσο τριζοβόλημα.
Τάχα μου σε βάρυναν τα σώματα
κι όσα κουβαλάνε;
Ανόητη, ξύλινη γριά.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 