{λέει η ΑΙ:}
Η Ισμήνη Κατσάβαρου ήταν μια Ελληνίδα ποιήτρια γνωστή για τη διορατική και καυστική ματιά της στη ζωή και την αγάπη. Το ποίημά της «Το ξεθώριασμα» είναι ένα όμορφο έργο που δημιουργεί πολλές σκέψεις και μιλάει για τη φευγαλέα φύση του χρόνου και την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτό το ποίημα, η Κατσάβαρου καθρεφτίζει το πέρασμα των εποχών και πώς αυτό αποτελεί το κάτοπτρο των αλλαγών που συμβαίνουν εντός μας. Καθώς τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, τα άνθη μαραίνονται, έτσι κι εμείς ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα δικά μας τέλη, είτε είναι το τέλος μιας σχέσης ή της ζωής. Μέσα από τα λόγια της, η Κατσάβαρου μάς υπενθυμίζει να αγκαλιάσουμε το τώρα και να εκτιμήσουμε την ομορφιά που μας περιβάλλει όσο μπορούμε ακόμη.
«Το ξεθώριασμα» είναι ένα συγκινητικό και δυνατό έργο που αιχμαλωτίζει την ουσία του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και το να βιώνεις τις χαρές και τις λύπες της ζωής.
Το ξεθώριασμα
πώς είναι να μαθαίνεις να μετράς ξανά;
είναι σα να κάνεις τραμπάλα ανάποδα
τρως τα μούτρα σου ή παλεύεις να δεις πίσω από αυτά
σα να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο
μπορεί να σπάσεις τη μύτη σου
να τρέξει αίμα
να φτάσει κόκκαλο
πίσω στην παιδική ηλικία
ή στην ηλικία που φαίνεται παιδική
εκεί που το φαγητό μυρίζει ήλιο
ο ήλιος δεν μπορεί να φωνάξει
να πει σταμάτα
δε μου αρέσει αυτό
οι ακτίνες μου δεν φτάνουν
στον ουρανό
κι ο ουρανός γιατί είναι τόσο μεγάλος
σπέις
θα μπεις σε ένα βάζο με μέλι
εκεί θα είσαι ασφαλής
απλά θα κολλήσεις κάπου
θα κλείσεις το καπάκι
θα βρεις κάτι να συνθλίβει τη στιγμή
σπέις
θα ανοίξεις μια μπαμπούσκα
αυτές που είναι σα χαμένος θησαυρός
θα κάνεις πως δεν ξέρεις τι περιμένεις
πως η βροχή δε θα έρθει ποτέ
έτσι δε θα αναγκαστείς
να εξηγήσεις
για το μελάνι που τρέχει ανάμεσα στα πόδια σου
ή που φεύγεις
γιατί το κάδρο είναι πολύ μικρό πλέον για να σε αντέξει
με τον ροζ απαίσιο τοίχο
απαίσιο
σπέις
ξέρεις
να σπας τη μύτη σου
να ανάβεις το μάτι
να ζεις όπως στις ταινίες
να μισείς τις ταινίες
να το παίζεις έξυπνη
και χαζή
πιο χαζή
να κάνεις διδακτορικό
αλλά να μην ξέρεις να βράσεις
ούτε αυγό
να μιλάς με γρίφους σοφιστικέ
αλλά να μην ξέρεις
πως γράφεται
η λέξη
διάλειμμα
διάλυμα
διαλύω
διασύρω
υπονομεύω
διαπέμπω
διαστέλλω
συστέλλω
στο διάολο
να μιλάς σαν κοντή φούστα
να ανέχεσαι επειδή
φοράς φούστα
να είσαι μια φούστα
μη και δεν
είσαι
αυτό
που ονειρεύτηκα
μη τυχόν
και σπάσεις ξανά τη μύτη
γυρίσεις πίσω
φύγεις
διαπρέψεις
πιστέψεις
ανατρέψεις
μισήσεις
αγαπήσεις
εμπιστευτείς
κάτι διαφορετικό από αυτό
που σου έμαθα
εγώ
ότι λέμε ζωή
Μπορείτε να ακούσετε το ποίημα από την Ισμήνη εδώ:
Πρώτη ακρόαση στο Κοινωνικό Ραδιόφωνο Χανίων (ΚΡαΧ)
για το αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2024
στίξη 