-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Παράξενο
που μια τραβάμε
και μια σπρώχνουμε
τις ώρες που χτίσαμε
όταν νιώθουμε ότι μας τυραννούν.
Παράξενο που μετρώ
το μπόι μου
με το αύριο.
που μια τραβάμε
και μια σπρώχνουμε
τις ώρες που χτίσαμε
όταν νιώθουμε ότι μας τυραννούν.
Παράξενο που μετρώ
το μπόι μου
με το αύριο.
Κι η ποίηση
θα μού ‘ρθει αύριο.
Κι η σκέψη
θα μού ‘ρθει αύριο.
Παράξενο πώς η πιο βαθειά
μορφή ελευθερίας
βρίσκεται όταν μας τυραννούν
και «δεν μας μένει επιλογή».
Στο μεταξύ
γράφω τα σχέδια
στο χαρτί
και θα τα πραγματοποιήσω
αύριο.
στίξη 