Όταν ξυπνάς
τα όνειρα
με ένα φύλλο συκής
όταν ακούσουν βήματα
τρέχουν να κρυφτούν.
Μην μπερδευτείς με τους πρωτόπλαστους
ποτέ τα όνειρα δεν ήταν αναμάρτητα
μπουκάρουν κάθε βράδυ
σε σέρνουν σε ένα σινεμά
και σου προβάλλουν κάτι ταινίες σουρεάλ
με αφή που δεν είναι αφή
με ταξίδια που δεν είναι ταξίδια
με ονόματα που μένουν βουβά
Κι εσύ μένεις να προσπαθείς να
δώσεις όνομα και φωνή σε κάθε
βουβά αμαρτωλό όνειρο, διότι λυσσάς
να αποκωδικοποιήσεις κάθε είδος
ηδονής. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν
είσαι τίποτα παραπάνω από ένας
ρομαντικός νεάντερταλ που
βυθίζεται στην άβυσσο του πραγματικού. Κλείνεις τα μάτια
σαν ατέρμονος νοσταλγός μέσα σε έναν
ξεθωριασμένο κόσμο και ανακαλείς
το υποσυνείδητο. Τα όνειρα έρχονται
να πάρουν την εκδίκησή τους
για την υποκείμενη λήθη.
Γιατί τα όνειρα
μην προσπαθείς να τα αγνοήσεις, στο λέω εγώ είναι
ανώφελο. Τα όνειρα είναι το ουρλιαχτό της απηυδισμένης
σου ψυχής που υπερβαίνει τον νου και το σώμα σου. Που
παλεύει να σωθεί από το μαύρο βούρκο της ζωής εκεί έξω,
από τις συνήθειες και τη ρουτίνα που προσπαθούν να σε
ρουφήξουν, να καταστρέψουν ολοσχερώς. Άφησε τη
Φεγγαροντυμένη σου, να σου δώσει το χέρι της, ακολούθησέ
την, εκείνη ξέρει.
Κανένα βράδυ δε με άφησε απ’ έξω.
Συνήθως με άρπαζε απ’ το χέρι, όπως άρμοζε στα όνειρα
και με μια σταγόνα φωτός
διέλυε το άπειρο σκοτάδι.
Με παρέσυρε σε κάθε
γωνιά που σκόρπισαν τα όνειρα,
να τα γευτώ -λέει- ένα ένα.
Να νιώσω τη λύτρωση, τη θέληση να τα
εκπληρώσω και τον πόνο που προκαλούν όταν
μένουν στάσιμα. Και λίγο πριν μου αφήσει το χέρι
ψιθύρισε: «Οι άγγελοι επικοινωνούν χορεύοντας,
έτσι και τα όνειρα»
Μα άγγελοι και όνειρα και
κλέφτες, εγώ ρόλο να μου αρμόζει
δε βρίσκω πια.
Στερέψανε τα
μάτια μου και όσο κι αν σε ψάχνω
στη βαβούρα αυτού του κόσμου, το
μόνο που βρίσκω είναι το κενό και
οι αλήθειες που μου άφησες.
Με άφησες με
όνειρα άδεια,
τσακισμένα τα
φτερά μου στην
ανεμοθύελλα των
παραισθήσεων
σου.
Κυνηγώ πάλι τις
σκιές σου να
κρατηθώ από
γυμνές
ψευδαισθήσεις σε
ένα όνειρο που
έγινε εφιάλτης.
Ο Πίνδαρος λέει, ότι ο άνθρωπος είναι το όνειρο μιας σκιάς
κι ο άγγελος στην Αντιγόνη λέει, ας αποκτήσεις κι ας έχεις όσα θες, μα αν λείπει η χαρά από
όλα αυτά,
χωρίς αυτήν,
ό,τι απομένει ούτε με τον ίσκιο του καπνού θα τ’ αγόραζε. Και
συχνά σκέφτομαι
αν είμαι το όνειρο
μιας τέτοιας σκιάς καπνού
κι
αν είμαι
ποτέ μες στ’ όνειρό Σου.
{Στα λόγια, με τη σειρά των στροφών: lampa_thyellhs / _stiksh_ / to_tetradio / apomnimoneumata / kapoio_hliobasilema_ / mono.logos / poihtika_anaidhs / psychoxrwma / lampa_thyellhs}
στίξη 