-στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
Ο Αέρας σε βρωμίζει.
Η Γη σε κάνει να διψάσεις.
Η Βροχή σε γδύνει.
Οι δρόμοι άδειοι και οι πόρτες
οχυρωμένες.
Τρέχεις, ψάχνεις να βρεις κάπου να
χώσεις το κεφάλι σου στα τελευταία
ερείπια που μείναν.
Βρίσκεις μια τρύπα
Την βγάζω τη νύχτα, σκέφτεσαι.
Στο μυαλό σου έρχονται οι ήρωες που
μιμούσουνα όταν ήσουν παιδί.
Πού να βρίσκονται όλες αυτές οι
αναμνήσεις τώρα;
Ξαφνικά η τρύπα κλείνει και σε πνίγει
Αφήνεις το κεφάλι σου εκεί και
φεύγεις
Με ό,τι προλαβαίνεις να μαζέψεις από
το σώμα σου.
Το σώμα θα σε εγκαταλείψει
Ενώ το κεφάλι σου θα στέκει ακόμα
εκεί,
Που πραγματικά νομίζεις ότι ανήκεις;
——————– Κενό ——————–
Οι ήχοι της πόλης θα σε κοιμήσουν
απόψε.
στίξη 