-στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
είσαι το γιασεμί μες στην πολύβουη νύχτα
δηλαδή είσαι οι λευκές πιτσιλιές μες στο αλλοιωμένο μαύρο της πόλης,
το ξεθωριασμένο, πολυκαιρισμένο μαύρο βαμβακερό που προτιμάς
τις άνοιξες
αλλά
σαν πάω να σε μιλήσω σε άλλα αυτιά,
θα σε πω
να, μωρέ, αυτός ο ψηλός με το έντονο «ς»
δεν είναι ότι αυτό που βλέπουν οι άλλοι
δεν το βλέπω εγώ,
ο έρωτας
είναι λογοτεχνικά πλεονασματικός,
ένα χρέος πλασματικό, ανεξόφλητο
εσύ συνεχίζεις να επεξηγείς τα συμφραζόμενα
όσο εγώ τα πριμοδοτώ
κάθε φορά που συναντιόμαστε
ένας Άργος κάπου –εντός, εκτός κι επί τ’ αυτά– πεθαίνει
κι ένα μαύρο σκυλί –εμπνευσμένο απ’ τον Φάουστ– χάνεται
στον ορίζοντα του τσιμεντένιου τοπίου
αν δεν ήσουν το γιασεμί μες στην πολύβουη νύχτα
δεν θα ήσουν απλώς ο ψηλός με το έντονο «ς»
και δεν θα ήσουν ο Άργος ή το μαύρο σκυλί
οι μεταφορές δεν αντιστοιχίζονται πλήρως
πάντα κάτι περισσεύει κι απ’ το μέρος της μεταφοράς
και απ’ το μέρος αυτού που προσεγγίζεται
κι ίσως αυτό που περισσεύει απ’ τη σύμπτωσή μας
να ‘σαι
και ίσως να’ ναι αυτό που θα μπορούσες να ‘σαι
δεν είναι ότι αυτό που είσαι
δεν το βλέπω εγώ,
αν ήσουν γιασεμί μες στην πνιγηρά σιωπηρή ανατολή
δεν θα ήσουν εσύ
κι αυτό έχει σίγουρα μια ματαίωση
κι ένα πένθος
καθώς ο έρωτας
γίνεται
ποίηση
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 