–στα λόγια η Αιμιλία Κάλτση
Κατέβασα τις προάλλες μια εφαρμογή που σου αναλύει την μέρα σου με βάση τον αστρολογικό σου χάρτη.
Ξέρω θα σου φανεί πολύ γελοίο
και θα με ρωτήσεις γελώντας κοροϊδευτικά αν πιστεύω στα ζώδια
και θα σου απαντήσω πως όχι
και θα είναι αλήθεια,
απλά να…
είναι στιγμές που έχω την ανάγκη να πιστέψω σε κάτι.
Κι ας είναι το πιο χαζό πράγμα στον κόσμο.
Τέλος πάντων, δεν είναι αυτή η ουσία.
Αυτή η εφαρμογή, λοιπόν
–που ίσως είναι και ο λόγος που την κρατάω ακόμα στο κινητό μου–
καθημερινά σου λέει διάφορα αποφθέγματα/τσιτάτα,
τύπου προτροπές,
τύπου «και καλά» βαρύγδουπα που αλλάζουν το νόημα της ζωής σου και άλλες τέτοιες μπαρούφες.
Το σημερινό απόφθεγμα έλεγε «να γράψω ένα ποίημα στον εαυτό μου».
Γέλασα ειρωνικά.
Μετά ένιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος.
Μετά ένιωσα πως θέλω να κλάψω.
Και μετά σκέφτηκα πως
αν έγραφα ένα ποίημα στον εαυτό μου,
θα ήταν για να του πω ν’ αγχώνεται λιγότερο.
Αλλά δεν μπόρεσα να βρω τα λόγια.
Μετά θυμήθηκα πως συχνά
καταλήγω ν’ απορρίπτω τον εαυτό μου.
Τελικά έκλαψα.
Αν και προσπάθησα,
δεν έγραψα ποτέ αυτό το ποίημα.
Ίσως είναι καλύτερα έτσι.
Ίσως να το γράψω κάποια στιγμή μελλοντικά.
Ίσως κι όχι.
Για την ώρα περιμένω να ξημερώσει μια άλλη μέρα
που θα φέρει ένα άλλο απόφθεγμα/τσιτάτο,
τύπου προτροπή,
τύπου «και καλά» βαρύγδουπο που αλλάζει το νόημα της ζωής σου.
Πφφ, μπαρούφες.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 