–στα λόγια η Πένυ Καραγεωργίου
γράφω για μελαγχολικά απογεύματα και πρωινά
όλες όμως οι ώρες το ίδιο είναι
η μελαγχολία είναι η πιο όμορφη λέξη
που μπορεί να με χαρακτηρίσει
με καταπίνει σαν τεράστιο κύμα
ενώ ανακατεύω τον ζεστό καφέ με ένα κουτάλι
περιμένοντας να ανακατευτεί η ζάχαρη
για να γλυκάνει ο πόνος
αυτός στο στήθος λέω, αυτός που δεν φεύγει
όχι αυτός στα πνευμόνια που κάθε δευτερόλεπτο γεμίζουν κι αδειάζουν με αέρα
αυτός που με βαραίνει
κι επίτηδες τον αφήνω.
χθες σήμερα και κάθε αύριο έχω πονοκέφαλο
στις 4 το μεσημέρι
περίεργη ώρα
το μεταίχμιο ανάμεσα στο μεσημέρι και το απόγευμα,
όταν όλοι ξεκουράζονται
οι σκέψεις μου τρώνε το μυαλό όπως τα μυρμήγκια τα ψίχουλα
ο πόνος χτυπά διαδοχικά ανάμεσα στα μάτια
μέχρι να δράσει το παυσίπονο.
περίεργα τα μεσημέρια
εκεί που ξεκουράζεσαι τρυπώνει αιφνίδια ο πόνος
θέλοντας και μη τον καλωσορίζεις
σαν επισκέπτη που δεν ξέρεις πως να διώξεις από ευγένεια
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 