-στα λόγια η Στέλλα Κ.
Εκείνη τη νύχτα καθόσουν στο μπαρ που συχνάζω.
Φορούσες μια ροζ μπλούζα,
αυτό το χρώμα ποτέ μου δεν το συμπάθησα.
Παραδόξως, εκείνο το βράδυ άλλαξα γνώμη
κι έτσι ξεκίνησα να σε φοράω και να σε ξαναφοράω
μέχρι που σε συνήθισα.
Πόσο μου πήγαινες – πόσο μου ταίριαζες
έγινες το χρώμα μου.
Μα μέσα σε μια στιγμή ξεθώριασες,
αποφάσισες να σε βγάλω από πάνω μου
να ξαναμπώ στα δικά μου ρούχα.
Μα δε χωρούσα πια,
πνιγόμουν.
Σε τακτοποίησα πίσω στην ντουλάπα σου·
τακτοποίησα εσένα κι έμεινα εγώ σε αταξία.
Και τώρα σε δοκιμάζουν τόσα και τόσα σώματα
σου αφήνουν μπαλώματα κι εσύ εκεί
συνεχίζεις να ξηλώνεσαι
εμμένεις να μεταποιείσαι
ξανά και ξανά
για να ταιριάξεις κάπου αλλού.
Τόσες πολυφορεμένες μπλούζες δεξιά κι αριστερά
κι άλλη μια εσύ
εσύ που ξεχώρισες εκείνο το βράδυ του Οκτώβρη
και πια δε σε φοράω.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 