-στα λόγια η Στέλλα Κ.
Ξαγρυπνούν.
Για εκείνο το αύριο που αμφίβολα ξημερώνει
σκέφτονται
κι ο νους τους τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα
ονειρεύονται
εκτάσεις ευτυχίας και αγάπης
γονατίζουν
μα σηκώνονται και στέκονται σθεναρά
προσεύχονται
για θαύματα· μικρά θαύματα μιας άλλης ζωής
αγαπούν διαφορετικά.
Είναι εκείνοι οι μοναχικοί
τα αερικά που ξεχωρίζουν μέσα σ’ έναν κόσμο
γεμάτο φαντάσματα
κοιτούν στην ψυχή σου
ακούν τους ήχους του μυαλού σου
μα πάντα θα επιλέγουν να φεύγουν
ίσως και να ξεφεύγουν
δεν τους ταιριάζει το τίποτα, το λίγο,
το «μπορεί».
Φύγε κι εσύ τώρα,
δεν ταιριάζεις εδώ.
-φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 