-στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Η ποίηση
μου μιλά
μα δεν πίνω
δεν καπνίζω πολύ
τα πάθη μου
δεν σχετίζονται
με χαρτιά
και πουτάνες
ούτε γυρίζω
στα μπαρ
ξημερώματα
τα πάθη μου
σχετίζονται
με το οξύ
που καίει
τις ζωές
των αμόλυντων.
Δεν έχω μαλλί
ατημέλητο
ούτε φοράω γυαλιά
δεν έχω
παντελόνι κοτλέ
ούτε πουλόβερ γκρι
έχω μονάχα
τη νιότη μου
και μια φωνή
που πνίγεται
πότε
σε μια κουταλιά
και πότε
σε ωκεανούς
δεν μου αρέσουν
τα βραβεία
αφού
δεν τα απονέμει
η ίδια η ποίηση
ούτε ασπάζομαι
όσους δηλώνουν
ποιητές
άσε που σήμερα
ντρέπονται κιόλας
να το πουν
και κρύβονται
σε διάφορα είδη
γραφής σαν ποντικοί
δεν γράφω (ακόμα)
για τις μαργαρίτες
ούτε για τους γλάρους
γράφω για εκείνους
που πεθαίνουν
στον κάδο
στη βιτρίνα
και στης πλατείας
τον όχλο.
Παρόλα αυτά
η ποίηση
μου μιλά
γιατί η ποίηση
δεν κάνει διακρίσεις.
Όμως δεν είμαι ποιητής
είμαι απλώς ακροατής
και γραφιάς
που καταγράφει
πασχίζοντας
με συνέπεια
να μεταφέρει
όσα του λέει
μια φωνή
αυτή που μάλλον
λέγεται
συνείδηση.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 