–στα λόγια η Κατερίνα Κουνάβη
Περάσαμε αιώνες μοναξιάς
σκυφτοί κι αμίλητοι
μπρος στην αλήθεια
λιώνοντας σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά·
οι εκλεκτοί πασχίζαν να μας κρεμάσουν την ταμπέλα των υπόπτων
κι ήμασταν οι εκλεκτοί των υπόπτων
σαν να φυτρώναμε μέσα σε θαλάμους αερίων·
μαραμένοι μεσ’ την απόκοσμη αυτή ομίχλη
αλαφιασμένη ανάσα
αφήναμε άηχα σιγά σιγά
να ξεψυχήσει·
τ’ άκρα μουδιασμένα
η γλώσσα που γεύεται την ήττα της σιωπής
και το αστείρευτο έρεβος μας παρασέρνει
σε μία απόλυτη υπόκωφη κραυγή.
στίξη 