-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
{1}
Χθες κάτι πρέπει να σκότωσα
δεν ξέρω αν ήταν κάτι στο δρόμο ζωντανό
αν κάποιο ζιζάνιο στο τασάκι μου
πνίγηκε μες στις στάχτες
ή κάποιο μέρος δικό μου
για φόνο πάντως
πολλή ηρεμία έχει.
Εγώ κενός
κι εγώ ανάλαφρος
κι η γάτα
που ποτέ δεν πιάνεται όταν τη θέλω
γυρνά στα πόδια μου για χάδια
{2}
Προσπαθώ να επαναλάβω τη στιγμή
που δεν λέει να έρθει
κι όταν τα μάτια σου γυρίζουν πίσω
στις κόγχες
και γίνονται όλα άσπρα
αναρωτιέμαι:
αν κάποτε πεθάνουμε
πόσες καύτρες από τσιγάρα
θα μνημονεύουν την ύπαρξή μας;
Η γάτα απόψε
θέλει να περάσει χρόνο μαζί μου
αλλά δεν μ’ έχει βγάλει στον κόσμο
βραβείο δεν έφερε κανένα
κι εγώ την αρνούμαι
μιμούμενος έναν άγιο αρνητή
μα έναν άγιο κλειδοκράτορα
κι από την άρνηση αυτή
εκείνη όλο και γουργουρίζει
μεταβιβάζει τη θεραπεία της πάνω μου
κι εκεί που πάει να με κερδίσει
κι εκεί που της μοιράζω ένα χάδι
πηδάει από την αγκαλιά μου στο πάτωμα
και μ’ αναγκάζει
να επιστρέψω κοντά της
γονατιστός.
στίξη 