-στα λόγια ο Γιώργος Συμνιανάκης
Ξυπνάει τα μεσάνυχτα
κι ακούει τη φωνή της
κι όταν τα μάτια ανοίγει
δεν είναι πια εκεί
Τον γέλασε το όνειρο
πως ήτανε παρούσα
μα έχει να τη δει
περίπου δύο χρόνια
Και όλο τον πονά
κάθε που έρχεται
και λέει καληνύχτα
και δεν τηρεί
αυτή την υπόσχεση
Την στεναχωρούσε
κάποτε θυμάμαι
να τον βλέπει
να καπνίζει
Κι εκείνος δεν κοιμάται
πάρα μόνο στον καναπέ
και κάθε που ξυπνάει
ανάβει ένα τσιγάρο
Με την ελπίδα
να του το σβήσει
Εκείνη
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 