Να με μνημονεύεις

«Όχι δεν πόνεσα, ήσασταν εκεί όλοι, τι με νοιάζει εμένα τι είχα; Το μόνο που με ένοιαζε πάντα ήταν να είστε όλοι μαζί μου και ήσασταν από την αρχή μέχρι το τέλος». -στα λόγια ο Κωνσταντίνος Λιάχης

mideniki-anochi-exwfyllo

Μηδενική ανοχή

Είδε τα άκρα του πατέρα του να σπαρταράνε και το κεφάλι του να βουλιάζει στο πιάτο με τα μακαρόνια ενώ η μητέρα του έσκουζε από τον πόνο. -στα λόγια ο Κωνσταντίνος Λιάχης

o-palaios-theos-b-exwfyllo

Ο παλαιός Θεός | μέρος β’

Ήταν θολά, αλλά ένα πλάσμα σαν ανθρώπινο τον πλησίαζε. Μπόρεσε να τον δει, μόνο, όταν τον πλησίασε. Ήταν μόνο κόκαλα και δέρμα. -στα λόγια ο Κωνσταντίνος Λιάχης

o-palaios-theos-a-exwfyllo

Ο παλαιός Θεός | μέρος α’

Η λίμνη ήταν πολύ βαθιά, το φως του φεγγαριού αν και έντονο δεν έφτανε μέχρι τον πάτο της ή τουλάχιστον εκείνος δεν τoν έβλεπε. Όμως, να εκεί, κάτω από το κορμί του άρχισαν να εμφανίζονται μαύρες σκιές. -στα λόγια ο Κωνσταντίνος Λιάχης