Κι όλα αυτά ενώ μπορώ με μια μικρή ματιά να σκύψω πάνω απ’ την κάμαρά σου και να δω με τα ίδια μου τα μάτια με ποιον τέλος πάντων ξαπλώνεις τη νύχτα σε ποιον ψιθυρίζεις -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ετικέτα: Poe-try
Λευκό δέρμα γεμάτο Μελανιές
Τότε έτρωγα από το χέρι σου όταν το στομάχι μου είχε κλειδώσει και εσύ με την σειρά σου με κρατούσες ασφαλή από τους περίεργους ήχους που το σπίτι μας έκανε, ένα σπίτι χτισμένο από τα δάκρυα και τα γδαρσίματα των προηγούμενων μας ζωών. -στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
Πλήξη
Κάπου βαρέθηκα Να αισθάνομαι μισός Να αναζητώ την ολοκλήρωση Σε μισούς ανθρώπους Να τους κατηγορώ ύστερα Που είναι μισοί Όντας μίσος και εγώ -στα λόγια ο Γιώργος Σ. Αλεξάνδρου
Κι όλοι θα είναι πλέον με κάποιον άλλον
Στο στέκι που πηγαίνω κάθε βράδυ και τα πίνω έχω πλέον ξεναγήσει τους πάντες: -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Σκέψεις κατά τη διάρκεια μιας εκπνοής
Είναι εκείνη η στιγμή που παγώνω στο χρόνο. Ό,τι υπάρχει τώρα περιμένει στην ουρά να ξεπαγώσει πάλι και ό,τι έχει υπάρξει γνωρίζει πως υπήρξε για να φτάσω εγώ εδώ, στη μια και μοναδική στιγμή που λέω πως δεν αισθάνομαι κάτι -από τον Χρήστο Μαρινόπουλο
Σε μία μόνο εισπνοή
Αν ήσουν θάλασσα εσύ, τι ανάγκη να το είχα το οξυγόνο, βέβαια; Θα γέμιζα τα πνευμόνια μου με εσένα. -από τον Χρήστο Μαρινόπουλο
Οι Δρόμοι μυρίζουν Αντισηπτικό Απόψε
Οι ήχοι της πόλης θα σε κοιμήσουν απόψε. -στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
[Σκηνή 8] | Ισμήνη Κατσαβάρου
Τα μάτια μου μισόκλειστα και ελαφρά, αφού το φως πλέον δεν αντανακλά στο βλέμμα μου αλλά στην αριστερή πλευρά λίγο πιο πάνω από το στήθος μου. Μάλλον η στάση του σώματος άλλαξε και το φως βρήκε την ευκαιρία να τρυπώσει σε άλλο σημείο. Μόνο που να, πώς να στο πω, σε εκείνο το σημείο η διευθέτηση άργησε να υπάρξει.
Καλησπέρα | Σπύρος Μάρκος
Δεν θέλω να σταματήσω να σε σκέφτομαι Για αυτό σου γράφω ποιήματα Που ξέρω ότι δε θα διαβάσεις ποτέ
Όταν τα όνειρα | (Ομαδικό)
Κανένα βράδυ δε με άφησε απ' έξω. Συνήθως με άρπαζε απ' το χέρι, όπως άρμοζε στα όνειρα και με μια σταγόνα φωτός διέλυε το άπειρο σκοτάδι.
