Ετικέτα: The red pills

Κι αν ο ζωντανός οργανισμός είναι πράγματι και ολοκληρωτικά μια τέλεια κοινωνία των ατόμων που μας συνθέτουν, τότε μήπως εμείς οι ίδιοι δεν είμαστε παρά μια ζώσα ιδέα αυτής της συνύπαρξης; 

Είναι, λοιπόν, οι παραισθήσεις, τα όνειρα μια ψεύτικη εκδοχή της πραγματικότητας; Είναι ο κόσμος αυτός ένα ψέμα;

Καμιά ζωή δεν είναι δυνατόν να σταθεί χωρίς τη βία. Κάθε της βήμα, κάθε της πράξη, κάθε ανάσα που παίρνει, ακόμη κι αν δεν γίνεται αντιληπτό, είναι μια μορφή επίθεσης, μια πράξη βίας.

Κάθε του πράξη στο παρόν είναι, λοιπόν, επίπονη, αγωνιώδης, αφού είναι σχεδόν μεταφυσική, είναι ένα βήμα στο χάος, στην άβυσσο, στο άγνωστο, στο σκοτάδι.

Από πού προκύπτει όμως αυτή η ανάγκη, να απορρίπτουμε προσωρινά την ίδια την πραγματικότητα που ζούμε και να καταφεύγουμε σε φαντασιώσεις;

Επιτυγχάνοντας έναν στόχο χάνουμε το νόημα που είχαμε αποκτήσει, η σκέψη μας παύει να απασχολείται από αυτήν την ιδέα και βιώνουμε ένα πολύ μικρό σοκ, αυτό της κενότητας ότι δεν έχουμε πλέον κάτι να μας απασχολεί, κάτι να κάνουμε.

Όλα είναι αντίδραση. Αυτό που κάνουμε, αυτό που σκεφτόμαστε, αυτό που είδαμε κι αυτό που νιώσαμε είναι αντίδραση σε μια άλλη πράξη, σε μια άλλη σκέψη, σε ένα άλλο αίσθημα. Οι σκέψεις μας είναι αποτέλεσμα των σκέψεων των άλλων.

Ο άνθρωπος πάντα προσπαθεί να ρίξει περισσότερο φως εκεί που θέλει για να διώξει τη σκιά, για να μην υπάρξει από τότε άλλη φορά σκιά. Όμως δύο φορές πιο δυνατό το φώς, δύο φορές πιο παχιά η σκιά.

Μια σύγκρουση ανάμεσα σε δύο ορμές, ένα δίλημμα που τον καθηλώνει ανάμεσα σε δύο αποφάσεις που κινούνται όμως από την ίδια του τη φύση, κι έτσι προκύπτει η ερώτηση: πώς μπορεί να υπάρχει μέσα σε μια ενότητα η σύγκρουση, πώς κάτι που αποτελεί μία ουσία μπορεί να διχάζεται;

Αν αντικαταστήσουμε σταδιακά όλες τις σανίδες ενός πλοίου, τότε στο τέλος θα προκύψει ένα νέο πλοίο ή θα έχει παραμείνει το ίδιο; Αν αλλάξουμε μονάχα μια σανίδα;