-στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Πέφτω στα γόνατα
Με κούρασε
Η υπομονή
Του αναπάντεχου
Ο στρατιώτης
Πέταξε το όπλο
Στράβωσε η κάννη
Κι η σφαίρα είναι πια
Ακίνδυνο βλήμα
Σήμερα
Μονάχα το αόρατο
Σκοτώνει
Οι δρόμοι άδειοι
Καιρό τώρα
Τα βλέμματα χάμω
Τα χείλη κρυμμένα
Το γέλιο στον πάγο
Κι έχασα εσένα
Κι έχασα εμένα
Ποιός να το πίστευε
Πώς θα απαγορευθεί
Η ζωή
Πώς η ζωή σπέρνει το θάνατο
Ποιός θα το πίστευε
Πώς φανερά πια
Θα ζούμε μασκοφόροι
Και δεν προλάβαμε
Γαμώτο
Αυθόρμητα
Να υπάρξουμε
Και να λοιπόν
Που κρατάμε αποστάσεις
Απροκάλυπτα
Και να λοιπόν
Που ευθέως
Φοράμε μάσκες
Σβήσαν τα σπίρτα
Ήρθε ο χειμώνας
Κι ακόμη αναζητάς
Μέρος να ξεσπάσεις
Τέσσερις τοίχοι
Όλοι κι όλοι
Αυτή είναι η τύχη σου
Και στάσου απλός λοιπόν
Απέναντι στις επιλογές
Και στα μαχαίρια
Που ακόνιζες
Δεν υπάρχει πια
Ρουτίνα
Να σου γύρει το κεφάλι
Εδώ και απέναντι
Με κότσια αντιμετώπισε
Γυμνός στάσου
Πέρα απ’ τα γούστα
Πέρα απ’ τα όνειρα
Πέρα από τις επιθυμίες
Έκθετος στάσου
Και εξ αρχής ιδού
Ποιός είσαι
Η μέρα κόντυνε
Κι ως το μπαλκόνι
Πετάξου
Άσε το σκύλο να γαυγίσει
Άσε το σκύλο να τα κάνει ρημαδιό
Τόσα απογεύματα
Σου χάρισε ελευθερία
Στην εποχή του εγκλεισμού.
-Φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 