Φύλλο αλαφρό Και πώς πετά Με την ορμή Του ανέμου -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Κατηγορία: Poe-try
Μελάνι
Πώς πετάνε Μακριά σου; Πώς φεύγουνε, Πώς τρέχουνε; -στα λόγια η Cherie
Όταν του είπα για τη νύχτα
η άσφαλτος κιόλας στέγνωσε -τι άνυδρος τούτος ο χειμώνας- τουλάχιστον η υγρασία σήμερα δε μας φτάνει ενώ άλλοτε τσαλάκωνε τα σώματα· -στα λόγια η Ειρήνη Μαρκάκη
Το μπουφάν
Κράτα το μπουφάν Που ξέχασα Στο χαρίζω Έπαψα να κρυώνω -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Ο φόβος της αγάπης
Ποτέ μου δεν τη γεύτηκα την αίσθηση Κατάλευκη θα ήταν η αγκαλιά σου Στο δράμα μου και στην γλυκιά ψευδαίσθηση Στερήθηκα για πάντα το άγγιγμα σου -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Αυγή
Είναι που ακόμα δεν μπορώ να σχηματίζω Αυτό το παζλ και που τα νεύρα μου Πέφτουν στο χώμα και καίγονται. -στα λόγια η Cherie
Εδώ στον ομφαλό της πόλης
δε θέλω να εξατμιστώ θέλω να μείνω υγρή και εύκαμπτη να είμαι ταυτόχρονα εδώ και όπου με ρίξεις να είμαι ταυτόχρονα πόσιμη και να σου καίω τα σωθικά. -στα λόγια η Ειρήνη Μαρκάκη
Η γη που με ματώνει
Δεν έχει γεια Στη γη που με ματώνει Έχει νεκρούς Στης θάλασσας τ' αλώνι Έχει κραυγή Μητέρας που στοιχειώνει Κι ένα παιδί Που πια δεν μεγαλώνει -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Το δάκρυ
Για κάθε στιγμή Που πέθανε Για κάθε γέλιο Που ξεθώριασε Ένα δάκρυ Για τα χρόνια Έσβησαν -στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Κι ούτε που το κατάλαβε
Οι ράγες είναι το ίδιο το ταξίδι. Οι σκουριασμένες από την αλμύρα, οι γεμάτες σκουπίδια από τους περαστικούς, οι ράγες που κουβαλάνε το απίστευτο βάρος μας - -στα λόγια η Ειρήνη Μαρκάκη
