Και τέλος βλέπω εμένα σε μια ψυχρή γωνία να ονειρεύομαι και να αναπολώ εκείνα τα Χριστούγεννα -στα λόγια η Διονυσία
Ετικέτα: Ξενώνας στίξη
Ώρες μελαγχολίας
Στα μάτια μου κατοικούν αναμνήσεις, δάκρυα γεμάτα τραύματα όταν έκλεβες απ’ την αγάπη. -στα λόγια ο Νίκος Μπελιάς
Παράθυρο
τσαλάκωσα το παρόν, γέμισα σύννεφα το κορμί μου κι αγνάντεψα τα βράχια τ’ ουρανού -στα λόγια ο Νίκος Μπελιάς
Δέκατο ίχνος – Ανάθεμα στο Πένθος
Το πένθος είναι μια μήτρα αφηγήσεων και παρηγοριών, είναι η τελετουργία μέσα από την οποία ξεχωρίζουμε ακόμη μία φορά από τον θάνατο, είμαστε ακόμη ζωντανοί -να, λοιπόν! Τι θα γενεί από δω και πέρα; -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Ένατο ίχνος – Χρυσό leitmotif
κι όμως θα σου πω σε κάθε πτύχωση και πύκνωση του κόσμου είτε στον έρωτα, είτε στο πένθος, είτε στον πόνο είτε στον νόστο ή στην κάθε αρχή κι είτε στο κάθε τι απόκοσμο θα ‘σαι η Μούσα κι η Λογοκρισία -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Όγδοο ίχνος – Ανάθεμα στην Ευτυχία
Ακόμη κι όταν στο όνομα της αγάπης προσπαθώ να βρω το καλύτερο για τον άλλον, τότε ποιος αναζητά το καλό για εμένα και πόσο αυτή η πρώτη στάση για τη ζωή του άλλου μάς γεμίζει ένταση, φόβο και άγχος; -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Έβδομο ίχνος – Αχίλλειος τένοντας
όλα αυτά ήταν μια μικρή επαιτεία λέξεων από τον κόσμο ώστε να φτιάξω ένα ποίημα για τον αγώνα να σηκωθώ από το κρεβάτι, για την μη παραγωγικότητά μου -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Έκτο ίχνος – Ανάθεμα στον Έρωτα
Ο Έρως επιστρατεύει. Μα όπως κάθε θρησκεία έχει τον αιρετικό της, όπως κάθε ιδεολογία τον αποστάτη της, όπως κάθε ιερή αγελάδα τον σφαγέα της, έτσι και ο έρωτας. -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Πέμπτο ίχνος – Αναίρεση
Αγάπη μου, η επισφάλεια τη σήμερον ημέρα κάνει τα σώματά μας -μη έχοντας πού να πάνε μπροστά στον φόβο- να μην πετάνε και κάνει τα σώματά μας -μη έχοντας τα λόγια μπροστά στον φόβο- να μην πολεμάνε -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
Τέταρτο ίχνος – Ανάθεμα στην Τρέλα
Η αντιψυχιατρική έφτασε να μιλάει και για την τρέλα ως ένα «βασίλειο υπερ-υγείας», μιας και η ψύχωση δεν είναι ένα αδιέξοδο, αλλά ένας δρόμος προς τα πίσω σε μια πραγματικότητα καλά κρυμμένη, που επουλώνει βαθιές ρωγμές. -στα λόγια ο Σταμάτης Παρασκευάς
στίξη 