Dust (Song about a lost speckle of dust)

---

-στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος

Drifting
Over a dying city
Me, A lost speckle of dust
Away from home, away from my dusty world
And everything I’ve ever known
With no place to rest my weary dusty feet

Every day, the wind takes me to different skies
But I always find myself
Circling around the same city.
And despite the fact that I’ve always been drifting
The places I’ve been are so little
I’ve become so little
So little that I’ve forgotten my own existence!

The city looked so clean today.
I saw a man rubbing his face
I saw a woman hiding her face in her palms
As the sun was shining on her.
Then I remember something I’ve forgotten
Something lost in the deep realms of my mind
The sun!
My place was not one amongst them
But a place they cover themselves from

I had to go the place where their fears are
I had to go to the sun and burn out
To feed the flames
My purpose was to burn all along.
So I set sail for a new journey.

---

Σκόνη (Τραγούδι για έναν χαμένο κόκκο σκόνης)

Περιφερόμενος
Πάνω από μία πόλη που αργοπεθαίνει.
Εγώ. Ένας χαμένος κόκκος σκόνης
Μακριά από το σπίτι
Μακριά από τον σκονισμένο μου κόσμο
Και όλα όσα ποτέ μου γνώρισα
Χωρίς κανένα σημείο να ακουμπήσω και να ξεκουράσω τα σκονισμένα μου βλέφαρα.

Κάθε πρωί, ο αέρας με πετά σε διαφορετικούς ουρανούς
Αλλά πάντα με βρίσκω
Να περιφέρομαι γύρω από την ίδια αυτή πόλη.
Και παρά το γεγονός ότι από πάντα περιφερόμουν
Από ουρανό σε ουρανό
Από πόλη σε πόλη
Από κορμί σε κορμί
Τα μέρη όπου έχω βρεθεί είναι τελικά τόσο λίγα
Εγώ έχω γίνει τόσο λίγος
Τόσο λίγος που έχω ξεχάσει την ίδια μου την ύπαρξη.

Η πόλη έμοιαζε τόσο καθαρή και ξεσκονισμένη σήμερα.
Είδα έναν άντρα να τρίβει το πρόσωπο του.
Είδα μία γυναίκα να κρύβει το πρόσωπο της μέσα στις παλάμες της
Καθώς ο ήλιος έδινε μάχη για να τρυπώσει μέσα απ’ τα δάχτυλα της
και να φτάσει το πρόσωπο της.

Τότε ήταν που θυμήθηκα κάτι που πρέπει να είχα ξεχάσει εδώ και καιρό
Κάτι χαμένο στις βαθύτερες γωνίες του μυαλού μου.
Ο Ήλιος!
Η θέση μου δεν βρισκόταν ανάμεσα τους
Άλλα ένα μέρος από το οποίο προσπαθούσαν να καλυφθούν

Έπρεπε να βρεθώ εκεί που βρίσκονται και οι φόβοι τους
Έπρεπε να πάω προς τον ήλιο και να καώ ολάκερος
Να ταΐσω τις φλόγες μου
Ο προορισμός μου εξ’ αρχής ήταν να καώ
Έτσι αποφασίζω να βάλω πλώρη για ένα καινούργιο ταξίδι.