-στα λόγια ο Γ. Σ. Αλεξάνδρου
Ξέρω πολύ καλά τι μου συμβαίνει
Δεν θα αποποιηθώ καμία ευθύνη.
Αφέθηκα στην αγκαλιά σου
Ξέχασα κάθε ενδεχόμενο
Χτυπήματος
Εξαρτήθηκα από το βλέμμα σου
Σαν να ‘τανε το πιο σκληρό ναρκωτικό
Κι όταν το σκέφτομαι
Χάνω τον κόσμο
Τώρα που λείπεις
Πώς τα κατάφερες
Να εξαρτάται η ζωή μου;
Δεν έχω ιδέα πως έφτασαν τα πράγματα
Εγώ να κάνω σαν παιδί
Και να σε κυνηγάω
Με όλες τις δυνάμεις
Και πίσω να ακολουθεί το κλάμα
Και εσύ με έναν αδιάφορο αέρα
Να αλλάζεις βλέμμα
Στα μαγαζιά και στις πλατείες
Με τις φίλες και τους φίλους σου
Πονάω.
Είναι μεγάλη η ζημιά
Και ανεπανόρθωτη
Τουλάχιστον προς το παρόν.
Ακόμη κι αν γυρίσεις
Δεν θα σε έχω τόσο ανάγκη
Όσο σε είχα
Ας γυρνούσες
Όσο αργοπέθαιναν μέσα μου
Οι στιγμές μας
Τα όνειρα μας
Σε μισώ
Και σε αγαπώ
Μα τώρα θέλω το κακό σου
Να γίνει κάτι και να δικαιωθώ
Να επιστρέψεις στα γόνατα
Να πονέσεις όπως πονάω
Θέλω το κακό σου
Όμως μόνο στο μυαλό μου
Γιατί αν συνέβαινε πράγματι
Θα πέθαινα.
Δεν ντρέπομαι να το πω
Σε μισώ που μισώ
Που ζηλεύω τους πάντες
Που κοιτάζω την ώρα για σένα
Που τα βράδια δεν ήσουν εδώ
Ποτέ
Σε μισώ που έλειπες όταν σε ήθελα
Και το μίσος μου αυτό
Είναι ένας τρόπος να εκφράσω την αγάπη μου
Ο μόνος τρόπος που μου άφησες.
Ξέρω ακούγομαι τρελός
Στον έξω κόσμο
Στους νηφάλιους
Στους πολιτισμένους
Στα φιλικά ζευγάρια
Στα μαχαιροπίρουνα τους
Τα γυαλισμένα
Και στα σκαρπίνια τους
Στις δεξιώσεις τις άθλιες
Ξέρεις που τους γράφω όλους αυτούς
Δεν σε έζησαν εκείνοι
Αυτοί πεθαίνουν στη γκλαμουριά τους
Και στον πολιτισμένο έρωτα τους
Στο διάολο να πάνε
Απορώ καμία φορά
Πως επιβιώνουν στην θλιβερή τους
Ζωή
Αν δεν κλάψουν πάνω από ένα γαμημένο ποίημα
Που μόλις προέκυψε σαν ξώγαμο
Ούτε το βλέμμα μου δεν ρίχνω
Λυπάμαι που χαλάω την εικόνα μου
Επίτρεψέ μου να γράψω στα αρχίδια μου
Τους καθωσπρεπισμούς
Αγάπησα.
Κι όταν αγαπώ
Προκαλώ σεισμό
Που τον αισθάνεται
Μόνο η καρδιά μου
Επίτρεψέ μου λοιπόν
Να πετάξω τα συντρίμμια
Σε αυτό το ποίημα.
-Φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 