-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης /
φωτογραφία από την lilian___p
Είναι που δεν κοιμάμαι και καλά
που βλέπω κάτι όνειρα
πως γράφω λέει τραγούδια
είναι που ζήσαμε ζωές κρυφές
-κι ακόμα δηλαδή τις ζούμε-
με ονόματα που
μόνο εμείς προφέραμε
και δεν καταδεχτήκαμε
να συλλαβίσουμε σε κανέναν άλλον
διότι εδώ που τα λέμε
δεν ενδιέφερε και κανέναν
αν εμείς μοιραστήκαμε μια κουβέρτα
ένα δίσκο με φαγητό
ή έστω μια στιγμή ανθρωπιάς
την ώρα που εσύ έκλαιγες
κι εγώ έγραφα κρυφά.
Τις ζωές αυτές τις άγνωστες
τις κρύψαμε καλά κάτω απ’ το στρώμα
κι ίσως γι’ αυτό στο τέλος
δεν κοιμόμαστε καλά:
μαζεύονται κουβάρι
και μας ξεβολεύουν.
στίξη 