-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Κι αν με φιλοξένησε η πόλη
τι πάει να πει;
Έχω κάθε δικαίωμα να τη σβήνω
όποτε δεν την αντέχω.
Κάποιες φορές την τάισα όλη
με τα βήματά μου
κι εκείνη κάθε βράδυ
το μόνο που λέει είναι
«κουράστηκες, κοιμήσου,
δεν έχω αυτιά για την πάρτη σου αδερφέ,
καλά είσαι πια, κοιμήσου»·
καλά, εγώ ανένδοτος,
τυπώνω τα λόγια μου και τα φυλάω
σε μια κούτα στην ντουλάπα,
άλλες φορές, όταν τα σιχαθώ,
της τα πετάω στη μούρη
και σήμερα το πρωί
μαγείρεψα τα τελευταία και τα έφαγα
ανάμεσα στα γέλια των φίλων μου
που δεν χάνουν τέτοιες στιγμές.
Οπότε, αν κι εσύ απόψε
δεν μπορείς να κοιμηθείς,
βγες στο μπαλκόνι
και σβήσε τα φώτα στην πόλη
–άσε μόνο τους ακάλυπτους·
ο αντίλαλός τους ακόμη μας ξυπνάει–
κι αν δεις ένα μικρό παράθυρο
στην πρόσοψη μιας πολυκατοικίας
αναμμένο
κάνε τα αδύνατα δυνατά
και σβήσ’ το.
Ίσως απόψε μέσα του
κάποιος να μαγειρεύει.
–φωτογραφία από Pinterest–
στίξη 