Ίσως να αγγίξαμε και λίγο και την τακτική του κόσμου που αγωνιά να γεννιέται, προσδοκά να δουλεύει, προσπαθεί να νοιάζεται, λυτρώνεται να αγαπά και τρέχει να πεθάνει. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσάβαρου
Ετικέτα: P(r)ose
Να εφεύρουμε νέους μύθους
Κι όμως, ακόμη διατρέχουμε τη γη, καλπάζουμε στην ενδοχώρα με βλέμμα θολό, κρύβοντας με εντυπωσιακή δεξιότητα τη δική μας έκταση. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 13 ]
Τα αυτοκίνητα ήταν ελάχιστα και το μόνο που ακουγόταν ήταν ένας υπόκωφος ήχος, σαν βοή, που μαρτυρούσε ότι η πόλη ήταν πράγματι ζωντανή και ανέπνεε. Τις ώρες αυτές απλώς η αναπνοή της ήταν ήρεμη, οι σκέψεις της λίγες και μάλλον κάπνιζε το τελευταίο της τσιγάρο πριν κοιμηθεί ή έκανε τις τελευταίες αναλαμπές της ημέρας της πριν κλείσει τα μάτια της. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 11]
Είχε βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε μια αποκαλυπτική αλήθεια, μπροστά σε ένα θαύμα, ένα εργαλείο για την ύπαρξή του, το οποίο δεν είχε ιδέα πώς να διαχειριστεί. Οι άμυνές του αυτομάτως έπεσαν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 10 ]
Περίμενε στην τεράστια ουρά που είχε δημιουργηθεί μπροστά από τους πάγκους που σερβίρονταν τα φαγητά, όταν πρόσεξε στα τραπέζια που κάποιοι ήδη έτρωγαν, μια γνωστή φυσιογνωμία. Ήταν ένας νεαρός, αποκομμένος από τις πολλές παρέες που είχαν μαζευτεί και πλημμύριζαν τον χώρο, που καθόταν σε ένα απόμερο γωνιακό τραπέζι και έτρωγε διαβάζοντας ένα βιβλίο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 8 ]
Ο χώρος ήταν σχετικά μικρός, ένα μόνο μικρό φως, κόκκινο ήταν αναμμένο πάνω σε ένα μικρό περβάζι και το δωματιάκι μέσα στον καπνό από τα τσιγάρα. Σαν την είσοδο στην κόλαση ένα πράμα. Λίγο άβολα στην αρχή, σιγά σιγά βολεύτηκαν, βρήκαν τις θέσεις τους και άρχισε το ποτοπανηγύρι. Οι μπάφοι έδιναν κι έπαιρναν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 7 ]
Πήρε καιρό μα ευτυχώς όλα τα πράγματα έμοιαζαν πλέον κανονικά, χωρίς να μπλέκονται και να αλλάζουν, οι άνθρωποι πιο γαλήνιοι και βατοί κι οι σχέσεις μαζί τους το ίδιο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ανάποδα [ 6 ]
«Ποια είναι τα συμπτώματα;» ρώτησε ο γιατρός κοιτώντας τον νεαρό στα μάτια και ενώνοντας υπομονετικά τις παλάμες του, ενώ καθόταν πίσω από το γραφείο του και έγνεφε να κάνει κι ο εξεταζόμενος το ίδιο. Ο νέος πήρε μια βαθειά ανάσα να καταπιεί την αμηχανία και μίλησε. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Όσα έμειναν να σου πω
Δεν πάει έτσι με μένα. Δεν βγήκε όπως ήθελα, αλλά τώρα που το ξεκίνησα, το έφτασα μέχρι εδώ και σου είπα τόσα άφησε με να σου πω και άλλα λίγα: -στα λόγια η Cherie
Ανάποδα [ 3 ]
Τα φανάρια στους δρόμους, για παράδειγμα, τα έβλεπε αντίστροφα και έπρεπε πλέον να διασχίζει το δρόμο με το κόκκινο. Τα ίδια τα χρώματα τα έβλεπε τελείως διαφορετικά με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει πλέον τι χρώμα είναι το κάθε αντικείμενο. Ό,τι οι άνθρωποι ονόμαζαν δεξί αυτός το έβλεπε αριστερό. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
στίξη 