Βραδινά Τσιγάρα

χοτέλ μπαλάσκα

χοτέλ μπαλάσκα είναι η μόνη περιγραφή που μπορεί αυτή τη στιγμή να με χωρέσει την ώρα που όλο το πορτοκαλί έχει αδειάσει την πόλη

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Και δεν

θα με πλακώνουν δάση ολοσκότεινα θα τρελαθώ και μέσα εκεί θα τραγουδάω θα τρελαθώ

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Κι αυτό το ξέρει

Δεν έχει νερό να ρίξει στην πλάτη δεν έχει κρασί να ρίξει στο στομάχι κι η φάση είναι πως δεν ξέρει τι να κάνει κι άρα δεν ξέρει τι να κάνει.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

34,4 εκατοστά

τώρα τ’ αστέρια βαριούνται και πλέον δεν μετατοπίζονται

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Στοπ

αν έπρεπε να γράψουμε ποίηση μεγάλη και τρανή τότε μας νίκησαν οι καθημερινές ουσίες

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Οι λέξεις είναι πάθηση

Κι ύστερα τι σημασία έχουν οι λέξεις; Οι λέξεις –μαλάκες μου– είναι ιός που μας κατασπαράζει.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Πάντα στη θέση τους

Στις 9 και 59 το βράδυ υπάρχει μια καθημερινότητα που αργοπεθαίνει, υπάρχει η κίνηση της γάτας που μας τραβά την προσοχή ελλείψει άλλου ενδιαφέροντος

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης / φωτογραφία: paranoiko_xaos

Κάνε ένα έτσι και σβήσ’ το

βγες στο μπαλκόνι και σβήσε τα φώτα στην πόλη –άσε μόνο τους ακάλυπτους· ο αντίλαλός τους ακόμη μας ξυπνάει–

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Η Μαίρη όμως δεν έχει

Η Μαίρη αυτό το μήνα σκέφτεται πολύ δεν θέλει να τ’ αφήσει μόνα τους δεν ξέρει όμως πόσο θ’ αντέξει.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Μικρά ποιήματα ΙΙ

Τυφλώθηκε η πόλη ή μήπως έχει αρχίσει να χαράζει;

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Αϋπνίες

αν εμείς μοιραστήκαμε μια κουβέρτα ένα δίσκο με φαγητό ή έστω μια στιγμή ανθρωπιάς την ώρα που εσύ έκλαιγες κι εγώ έγραφα κρυφά

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Το δέρμα σου φρούτο ώριμο

και πώς να σου εξηγήσω ότι δεν έχω πλέον στόμα αλλά η ανάγκη μου να σε τρώω όλο και μεγαλώνει

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Η ποίηση επιτέλους με εγκατέλειψε

Τώρα είναι Αύγουστος – προχθές το βράδυ δεν είπα στην αρχή; Πως πέρασαν δυο μήνες; Φαίνεται πως η εγκατάλειψη αλλάζει το χρόνο-

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Κι απ’ το ποτήρι μας

Ήρθε στο τέλος κι η ποίηση και μας διέλυσε.

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Καλύτερα να μην

Κι όλα αυτά ενώ μπορώ με μια μικρή ματιά να σκύψω πάνω απ’ την κάμαρά σου και να δω με τα ίδια μου τα μάτια με ποιον τέλος πάντων ξαπλώνεις τη νύχτα σε ποιον ψιθυρίζεις

-στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης

Εσύ κι η γαμωάνοιξη

Μετά με ρωτάς τι γίνεται Τι θες να σου πω με πέθανες στην Άνοιξη πως όλο θα ‘ρθει, πως όλο θα ‘ρθει κι απ’ τις τόσες φορές που το πίστεψα ήρθε κι ούτε με νοιάζει.

Αν δεν έπινα

διότι αν δεν έπινα τα χείλη μου θα έκαναν μακροβούτι στο λαιμό σου αποδεικνύοντας περίτρανα την καύλα μου για σένα.

Κάτι πήγε στραβά. Παρακαλώ ανανεώστε τη Σελίδα και/ή δοκιμάστε ξανά.