Κοίταζε τα πράγματα τριγύρω που ξαφνικά τού είχαν γίνει τόσο αγνώριστα και τόσο παράξενα, και προσπαθούσε να καταλάβει τι ήταν αυτό που ζούσε, αν ήταν έστω όνειρο ή πραγματικότητα. Πώς είναι δυνατόν να έχουν αλλάξει τα πράγματα ; Ή μήπως αυτός τα έβλεπε τώρα διαφορετικά; -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Και κάτι ακόμη: τελευταία άρχισε να βλέπει, κυριολεκτικά, τα πράγματα από στραβά έως ανάποδα. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Μη βγεις, γιατί φοβάμαι μήπως από το πολύ νερό και το καινούργιο σαπούνι ξεχάσεις πως μυρίζω, μη πιστέψεις πως τα γράμματά μου έχουν άλλον αποστολέα, μη θεωρήσεις ότι το τώρα είναι το αύριο και το αύριο είναι το μέλλον, ε και δεν μπορώ να εναποθέσω όλες μου τις ελπίδες σε αυτό -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Εικόνες που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα μυστική, παραμυθιακή, και λόγια που περισσότερο σε διψάνε παρά σε ποτίζουν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ποιος άφησε ανοιχτό το τρανζιστοράκι στη κουζίνα; Το διαμέρισμα ήταν σκοτεινό. Σουρούπωνε. Αραιά και πού, ακούγονταν μπουμπουνητά. Γκρίζα σύννεφα μαζεύονταν στον ουρανό. -στα λόγια ο Παντελής Αδαμίδης
ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΕΙ: «Στην ανηφόρα έσβησε, στο ισιάδι όχι. Από χθες όταν ζητάω από τ’ αμάξι, μάστορα» μου λέει «δεν παίρνω αυτό που θέλω. Ζητάω, αλλά δεν παίρνω». «Δεν το ‘ξερες;» του λέω. «Πρέπει να δίνεις πού και πού, φίλε». Βρήκε το νόημα της ζωής με πέντε ευρώ βενζίνη. -στα λόγια ο Σπύρος Μάρκος
στίξη 