Μη βγεις, γιατί φοβάμαι μήπως από το πολύ νερό και το καινούργιο σαπούνι ξεχάσεις πως μυρίζω, μη πιστέψεις πως τα γράμματά μου έχουν άλλον αποστολέα, μη θεωρήσεις ότι το τώρα είναι το αύριο και το αύριο είναι το μέλλον, ε και δεν μπορώ να εναποθέσω όλες μου τις ελπίδες σε αυτό -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Μετά από μια κουραστική μέρα υπάρχουν δύο δεινά. Ή να θες να τρέξεις στο κρεβάτι και να μη μιλήσεις με άνθρωπο πάρα μόνο να χαμογελάσεις στα σεντόνια ή να θες να πάρεις το επόμενο μετρό, να κλείσεις εισιτήριο και να κατέβεις Γκάζι. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
κι εμείς να κάνουμε τις ίδιες ευχές με διαφορετικές λέξεις κι εμείς να κοιτάμε τον ίδιο ουρανό αλλά να εστιάζουμε σε διαφορετικά αστέρια -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Όχι σταμάτα οι διάλογοι δεν σου κάνουν καλό και το καλοκαίρι δεν σου υποσχέθηκε ότι θα σε αγκαλιάσει κι αυτό. Πώς μπερδεύεσαι τόσο εύκολα με τα γεγονότα; -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
«Να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα κάποιος άλλος μπορεί να τα κοιτάζει» -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Το μόνο που μπορούσα να κάνω είναι να αφήσω τα δάχτυλα του χεριού μου να περπατήσουν πάνω σε αυτόν τον ζεστό καυτό τοίχο. Έμεινα εκεί ώρες, δεν είχα το κουράγιο να ανέβω αλλά σκαλιά. Γύρω στις 8. Γύρω στις 8. Γύρω στις 8. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Ανάμεσα σε αυτά που συναντάμε όλοι το καλοκαίρι Υπήρξε αυτός ο αθόρυβος θάνατος της Μαίρης Δεν τον κατάλαβε κάνεις Πέρασε τόσο όμορφα και απλά όπως ανακοινώνονται στις ειδήσεις οι θάνατοι των μικρών παιδιών και των μεγάλων. Κάπου υπήρξε και ο δικός της, μόνο που δεν τον ανακοίνωσαν. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Σε όλα αυτά τα γαμημένα δαγκώματα των κάτω χειλιών, που ματώσαμε για να μη παραδεχτούμε τα όνειρα που θάφτηκαν στο τρίτο συρτάρι του δωματίου μας. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
Τα φώτα έσβησαν, μόνο η Ακρόπολη και μερικά λαμπιόνια χρωμάτιζαν την σκηνή. Νόμιζα ότι βρισκόμουν σε ένα παραμύθι που με περίμεναν μουσικοί ταχυδακτυλουργοί, μάγοι και χορευτές για να ξεκινήσω την ιστορία μαζί τους. -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
{Ανοίγω τα μάτια, το απογευματινό φως είναι πάντα εκεί για να με καλωσορίσει .Η γιαγιά στην πολυθρόνα πλέκει με προσήλωση την επόμενη μπλούζα μου. Δεν μπορώ να κρατήσω το βλέμμα μου για πολλή ώρα, τα κλείνω ξανά} -στα λόγια η Ισμήνη Κατσαβάρου
