Τα έργα του φεστιβάλ δημοσιεύονται σταδιακά κάθε μέρα. Για να αποκτήσετε πρόσβαση σε όλα τα έργα άμεσα, ακολουθήστε τη στίξη στην παρακάτω φόρμα και θα παραλάβετε τον κωδικό στο email σας. Αν έχετε ήδη λογαριασμό στο WordPress τότε συνδεθείτε, ακολουθήστε τη στίξη στην αντίστοιχη φόρμα και ο κωδικός θα εμφανιστεί στο κάτω μέρος της σελίδας!
Αν θέλετε να στηρίξετε οικονομικά το φεστιβάλ, μπορείτε να το κάνετε εδώ:
- Διαταραχή και Ντόπα
Νιώθω φυλακισμένο θηρίο Το ζώο που οδεύει καρφί στο σφαγείο Δεμένο σφιχτά πάνω σε ένα φορείο Το άδειο κελί μου γεμάτο με κρύο -οι Βαλβολίνη - Με άγρια λευκά κυκλάμινα
ένα ρούχο σου που στάζει στην απλώστρα μου είναι ικανό να με πνίξει η στιγμή πλησιάζει -στα λόγια η Πηνελόπη Δεληγιάννη - Παρειδωλία
-φωτογραφικό έργο από την Ιωάννα-Αναστασία Φακίνου - Πέντε αισθήσεις
Και να που έγινε το αναπόφευκτο. Να που τα κατάφερες. Να με περικυκλώσεις. Ολόκληρη. -στα λόγια η Χ.Κ. - Η φυγή
H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν -έργο από την Ράδου Βασιλική - Μια Άνοιξη ακόμα
ο κόσμος να τελειώνει κάθε μέρα περισσότερο κι εμείς να μη νοιαζόμαστε να του φοράμε την ομορφιά που ξεχειλίζει από τα ρευστά μας πρόσωπα -στα λόγια η Λίλλυ Ιουνίου - Syndrome of Clown
Η Τέχνη του Κλόουν -θεατρική παράσταση από τους MayBe A Company - Αναμονή
Η ζωή είναι το τραίνο και εμείς οι επιβάτες Αυτό που πρέπει να προσέξουμε είναι να μην μείνουμε στην αναμονή -στα λόγια η Διονυσία - Happy home-alone-eating-pizza day
Ένα illustration βγαλμένο από την ζωή για τις 14 Φεβρουαρίου εν μέσω καραντίνας. -έργο από την Κωνσταντίνα Χριστοπούλου - Άτιτλο
Τα εξοχικά αρρωσταίνουν τον χειμώνα -στα λόγια ο Θεοφάνης Λ. Παναγιωτόπουλος - Ως Το Τέλος
-κομμάτι από τους Stasi_Jo και Megz - Ιώδιο
Μητέρα σου ήπια όλο το ιώδιο, Μητέρα συγγνώμη, με καίει πολύ. -στα λόγια ο Δημήτρης Κανέλλας - Η ζωή μου στο χωριό
Η ζωή μου στο χωριό είναι απλή, λιτή. Έχει μυρωδιά από τριανταφυλλιές, γιασεμί, αγιόκλημα. -φωτογραφικό έργο από την Κωνσταντίνα Αντωνοπούλου - (άτιτλο)
Ίσως αν μπορούσα να αλλάξω την μορφή μου, Να μην το έκανα ποτέ. Να μπορώ να υπάρχω ως ένα προσδιορισμένο «εγώ». -στα λόγια η Ιρίνα Τζανακάκη - Τα Κορίτσια
Σε αυτό το σύμπαν, μακριά από το ανδρικό βλέμμα, οι γυναίκες απολαμβάνουν, ειδυλλιακά, την φύση και την συντροφιά η μία της άλλης, σε ένα αιώνιο καλοκαίρι. -ταινία από τη Νεφέλη Γκογκώτση - Σκηνές από το 2011
Είναι έντεκα το βράδυ, μέρα Πέμπτη. Ένας χειμώνας απόλυτης αποσύνθεσης. Αυτό είναι. Ο πατέρας δεν έχει δουλειά δυο μήνες. Όλοι σφίξανε τσέπες, παντελόνια· -στα λόγια ο Παντελής Αδαμίδης - Black moor fish
Οι προσωπικές μας φυλακές, περιτριγυρισμένες από συρματοπλέγματα και αόρατες τροχοπέδες… -έργο από την Άννα Xατζηαγγέλου - Μια σκισμένη σελίδα από ημερολόγιο
Στο μεταξύ, οι μέρες περνάνε σαν βραδυκίνητα τρένα, ασθμαίνοντας βαριά. Εγώ, απλώς αναβάλλω ταξίδια και μετράω τα ρέστα από τα τσιγάρα της εβδομάδας. -στα λόγια η Νεφέλη Πιτσή - Πανάθεμά σε ’20
Δεν θέλω πια να τραγουδώ μονάχος μου στο σπίτι θέλω στα κέντρα να γλεντώ και να με λεν ξενύχτη -παίζουν οι: Φώτης Βεργόπουλος / Πάνος Δημάκης / Shushan Kerovp / Σταμάτης Αναστόπουλος - Οι πολλές λέξεις
Να είναι πολλές Να μην ξεμείνω Να με σώσουν. -στα λόγια η Ιωάννα Λυχούδη - Quarantine
Σχέδιο για την καραντίνα και τον εγκλεισμό. -από τη maviana_arts - Ποιος ευθύνεται για αυτά που μου συμβαίνουν;
Με τον τρόπο που είναι φτιαγμένες οι κοινωνίες μας σήμερα είναι εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψεις ότι έχεις την επιλογή να καθορίσεις τον τρόπο που θέλεις να ζήσεις. -στα λόγια οι Psychotherapy Now - Walking with a Zombie
Kadebostany & The Cranberries -από την Iwanna Covers - Πορτοκαλοπράσινο ουτοπικό σοκ β’ βαθμού.
Θα μάθω όλες τις πολεμικές τέχνες και θα πιάνω μύγες με τσόπστικς ξέρω ‘γω, και θα μάθω να αντιδράω όταν γίνεται κάποιο σκηνικό στο Β12 και να φωνάζω στους περίεργους τυπάδες με τη γαμψή μύτη ακόμα κι αν χάσω τη στάση μου και κατέβω στο Τρίτση και πρέπει να γυρίσω με τα πόδια. -στα λόγια η Λυδία Γάλλου - ΓΑΒ
Οι συνωμοσιολόγοι μίλησαν για ανταρσία των αυτοκινήτων, οι ειδήσεις ανήγγειλαν ανευθυνότητα της δημαρχίας, ο αντιδήμαρχος κατηγόρησε τους επαγγελματίες ομοφυλόφιλους και οι γιαγιάδες έλεγαν για μία μεγάλη καταστροφή που θα έρθει από τον ουρανό. -έργο από τον midluck - Δύο ποιήματα
Πλήρως παγιδευμένοι στην αδράνεια Στον λευκό θόρυβο Και την έλλειψη προσοχής -στα λόγια ο Κάποιος.Κάπου.Κάποτε - Bipolar
Πώς αναφέρεσαι στο τέλος αφού δεν γνωρίζεις την αρχή; -κομμάτι από τους Stranded Coda - μικρές ανταλλαγές «καιρού»
ο κόσμος στενεύει ο κόσμος στενεύει ο χρόνος αδειάζει -στα λόγια η Άννα Κουρούκουνη - Το τέλος του καλοκαιριού
Προσπαθώ κάπως να γυρίσω στο καλοκαίρι Αλλά η απουσία σου μόνο θερινή δεν είναι Και με γεμίζει σύννεφα -στα λόγια η Έλλη Γαλούση - Πλανήτης 2338: το τέλος
Ποντίκια, αρουραίοι και άλλα τρωκτικά έπρεπε να επιβιώσουν, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή πολύ σύντομα θα γύριζαν οι άνθρωποι και θα τα έσωζαν. Μέχρι τότε θα ήταν οι κάτοικοι του πλανήτη 2338. -animation από τον Σπύρο Κότι
στίξη 