Περίμενε στην τεράστια ουρά που είχε δημιουργηθεί μπροστά από τους πάγκους που σερβίρονταν τα φαγητά, όταν πρόσεξε στα τραπέζια που κάποιοι ήδη έτρωγαν, μια γνωστή φυσιογνωμία. Ήταν ένας νεαρός, αποκομμένος από τις πολλές παρέες που είχαν μαζευτεί και πλημμύριζαν τον χώρο, που καθόταν σε ένα απόμερο γωνιακό τραπέζι και έτρωγε διαβάζοντας ένα βιβλίο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Οι άνθρωποί του τον νοιάζονταν, αυτό ήταν αλήθεια. Μα πότε βρέθηκαν δίπλα του; Πολλοί εμφανίζονταν κι εξαφανίζονταν ανάλογα με την παρουσία ή την απουσία της χίμαιρας. Αν παρατούσε τα γυαλιά του, αν η φρικτή εκείνη ασθένεια επανερχόταν, πράγμα που ήδη τον τρομοκρατούσε, τότε τι θα συνέβαινε; -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ο χώρος ήταν σχετικά μικρός, ένα μόνο μικρό φως, κόκκινο ήταν αναμμένο πάνω σε ένα μικρό περβάζι και το δωματιάκι μέσα στον καπνό από τα τσιγάρα. Σαν την είσοδο στην κόλαση ένα πράμα. Λίγο άβολα στην αρχή, σιγά σιγά βολεύτηκαν, βρήκαν τις θέσεις τους και άρχισε το ποτοπανηγύρι. Οι μπάφοι έδιναν κι έπαιρναν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Πήρε καιρό μα ευτυχώς όλα τα πράγματα έμοιαζαν πλέον κανονικά, χωρίς να μπλέκονται και να αλλάζουν, οι άνθρωποι πιο γαλήνιοι και βατοί κι οι σχέσεις μαζί τους το ίδιο. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
«Δεν γεννιέσαι γυναίκα. Γίνεσαι γυναίκα.» -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
«Ποια είναι τα συμπτώματα;» ρώτησε ο γιατρός κοιτώντας τον νεαρό στα μάτια και ενώνοντας υπομονετικά τις παλάμες του, ενώ καθόταν πίσω από το γραφείο του και έγνεφε να κάνει κι ο εξεταζόμενος το ίδιο. Ο νέος πήρε μια βαθειά ανάσα να καταπιεί την αμηχανία και μίλησε. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Το βλέμμα του έπεσε στο τζάμι του λεωφορείου και παρατήρησε κάτι στην αντανάκλαση που το είχε δει και ξαναδεί πολλές φορές στους τελευταίους μήνες που είχαν περάσει. Είχε κάνει την εμφάνισή του ένα πρωινό και έκτοτε σχεδόν κάθε φορά που περνούσε μπροστά από καθρέπτη, εκείνο επαναλαμβανόταν. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Ο Χένρι Μολίσε είναι ένας πενηνταπεντάρης που ζει με την οικογένειά του, τη γυναίκα του και τα τέσσερα παιδιά τους, σε ένα ράντσο στο Πόιντ Ντιουμ της Σάντα Μόνικα. Είναι, επίσης, συγγραφέας και σεναριογράφος, μόνο που πλέον τα σενάριά του δεν δέχονται προσφορές και για τα μυθιστορήματά του δεν μπορεί να σταυρώσει λέξη. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
Η Νύχτα 78η. είναι ένα φιλμ μικρού μήκους, σκηνοθετημένο από τον Σπύρο Μάρκο πάνω σε κείμενο του Νίκου Σταϊκούλη.
Τα φανάρια στους δρόμους, για παράδειγμα, τα έβλεπε αντίστροφα και έπρεπε πλέον να διασχίζει το δρόμο με το κόκκινο. Τα ίδια τα χρώματα τα έβλεπε τελείως διαφορετικά με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζει πλέον τι χρώμα είναι το κάθε αντικείμενο. Ό,τι οι άνθρωποι ονόμαζαν δεξί αυτός το έβλεπε αριστερό. -στα λόγια ο Νίκος Σταϊκούλης
στίξη 